๑ ก | ๑ ข | ๑ ค |
บริเวณที่ถูกลูกบอลคือ บริเวณท่อนแขนด้านหน้า ทั้งสองแขนพร้อม ๆ กัน ตั้งแต่เหนือข้อมือขึ้น มาประมาณ ๑๐ ซม. ดังรูปที่ ๑ ก - ๑ ข - ๑ ค |
๒ ก | ๒ ข | ๒ ค |
บริเวณที่ถูกลูกบอลคือ บริเวณท่อนแขนด้านหน้า ทั้งสองแขนพร้อม ๆ กัน ตั้งแต่เหนือข้อมือขึ้น มาประมาณ ๑๐ ซม. ดังรูปที่ ๒ ก - ๒ ข - ๒ ค |
๓. การออกแรงเล่นลูกด้วยมือล่าง
ในกรณีที่ลูกบอลที่พุ่งมาไม่แรง การอันเดอร์ลูกต้องเพิ่มแรงยกของแขนขึ้น เพื่อให้เกิดแรงกระทบลูก
และเมื่อลูกบอลพุ่งมาแรงมากให้ออกแรงส่งเพียงเล็กน้อยโดยอาศัยแรงกระดอนจากลูกช่วยในการส่ง
ลูกบอลการที่จะใช้แรงมากน้อยเพียงใดขึ้นอยู่กับระยะทางความเร็ว ความแรงของลูกบอลด้วย
ดังรูปที่ ๓.๑ – ๓.๓
ในกรณีที่ลูกบอลที่พุ่งมาไม่แรง การอันเดอร์ลูกต้องเพิ่มแรงยกของแขนขึ้น เพื่อให้เกิดแรงกระทบลูก
และเมื่อลูกบอลพุ่งมาแรงมากให้ออกแรงส่งเพียงเล็กน้อยโดยอาศัยแรงกระดอนจากลูกช่วยในการส่ง
ลูกบอลการที่จะใช้แรงมากน้อยเพียงใดขึ้นอยู่กับระยะทางความเร็ว ความแรงของลูกบอลด้วย
ดังรูปที่ ๓.๑ – ๓.๓
รูปที่ ๓.๑ | รูปที่ ๓.๒ | รูปที่ ๓.๓ |
๑.๑ ยืนเท้าใดเท้าหนึ่งอยู่ข้างหน้าห่างกัน ประมาณ ๑ ช่วงไหล่ ๑.๒ ย่อเข่าลงให้หัวเข่าเลยปลายเท้าเล็กน้อย ก้มลำตัวให้หัวไหล่อยู่ในแนวระดับของเข่า |
๑.๓ ยกส้นเท้าขึ้นเล็กน้อย น้ำหนักตัวอยู่ที่ปลายเท้า ทั้งสองข้าง ตรงบริเวณโคนหัวแม่เท้า ใต้ฝ่าเท้า ๑.๔ จับมือในท่าที่ถูกต้อง แขนทั้งสองเหยียดตึง ตามองที่ลูกบอล |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น